Samenleven met een partner die kampt met een alcoholverslaving kan het best worden omschreven als een rollercoaster. Met pieken en dalen van hoop en wanhoop. Net zoals de verslaafde zelf krijg je te maken met gevoelens van schuld, schaamte, angst, boosheid en verdriet. Vaak lijkt het alsof je er alleen voor staat.
De eerste fase in het omgaan met de alcoholverslaving van je partner is vaak ontkenning of minimaliseren. Je vangt immers al geruime tijd signalen op dat er een probleem is. Maar je sust jezelf met gedachten zoals ‘het is een stressvolle periode’, ‘het is druk op zijn/haar werk’, ‘het is gewoon sociaal drinken’…
Door het ontkennen van het probleem help je juist het drinkgedrag in stand te houden. Wanneer je er toch iets van zegt zal een partner met een alcoholverslaving de schuld bij jou leggen. Je overdrijft, je ziet spoken, alles is onder controle. Waardoor je aan jezelf begint te twijfelen en het probleem minimaliseert of zelfs helemaal ontkent.
Leven met een alcoholverslaafde is er elke dag aan herinnerd worden dat liefde geen ziekte kan genezen.
Joris Vivijs –
Schuldgevoel
Vaak heb je een schuldgevoel. ‘Ik had het eerder moeten zien en moeten ingrijpen, het is mijn schuld dat het zo ver is kunnen komen’. of ‘omdat ik er zo vaak over doordram is het geëscaleerd, ik had begripvoller moeten zijn’. Soms verwijt de partner met een alcoholverslaving je zelfs rechtstreeks dat het jouw schuld is dat hij/zij drinkt.
Het is belangrijk om te beseffen dat jij niet verantwoordelijk bent voor het drinkgedrag van je partner. Er mogen dan misschien wel problemen zijn binnen jullie relatie maar dat maakt jou niet schuldig aan het drankmisbruik.

Oververantwoordelijkheid
Vaak ben je doorheen de jaren steeds meer taken op jou gaan nemen. Juist omdat de partner met een alcoholverslaving steeds verder afglijdt. Het huishouden, de opvoeding van de kinderen en alle andere praktische beslommeringen. Maar ook hier houd je rechtstreeks de verslaving mee in stand. Want de partner met een alcoholverslaving ondervindt niet de negatieve gevolgen van zijn/haar gedrag.
Een alcoholist is maar met één ding bezig, de verslaving voeden. Ze isoleren zich steeds meer. Als partner ga je hierin mee. Je blijft thuis in de hoop zo wat controle te hebben over het drinken. Je zegt bezoek of feestjes af uit schrik voor de dronken schandalen van je partner.
De schaamte is een andere reden waarom je jezelf gaat isoleren. Je wilt niet geconfronteerd worden met de negatieve gevolgen van het gedrag van je partner met een alcoholprobleem.
Het probleem oplossen
Het belangrijkste is beseffen dat je niet verantwoordelijk bent voor het alcoholprobleem van je partner. Het op één na belangrijkste is beseffen dat jij het probleem niet kan oplossen. Er is maar één iemand die dat kan en dat is de partner met een alcoholverslaving zelf! Dat wil niet zeggen dat je niet kan ondersteunen. Maar niet ten koste van jezelf.
Grenzen stellen
Zodra je aanvaardt dat je niet verantwoordelijk bent voor het alcoholprobleem en dat je het ook niet kan oplossen is het belangrijk om je grenzen te bepalen. Het is niet egoïstisch om aan te geven wanneer het te ver gaat of wanneer je het niet meer aankan. De zorg voor anderen mag nooit ten koste gaan van jezelf.
Als de partner met een alcoholprobleem echt niet wil stoppen met drinken dan sta je voor een moeilijke keuze. Het alcoholmisbruik aanvaarden of weggaan.
Wat weten we nu over een partner met een alcoholverslaving
- Het probleem erkennen is de eerste stap
- Het is niet jouw verantwoordelijkheid
- Jij kan het probleem niet oplossen